De emotionele rollercoaster van AMOK: dag 2

Nu maken we écht AMOK

Het festival werd 'officieel' geopend met een klein inwijdingsmomentje in ons Jezuïetenklooster. Een plaats dat ooit was afgesloten voor mannen en bezinning (een combinatie die op termijn nooit werkt) is nu tot 5 oktober onze hot spot voor kunst, muziek en performance.

We openden met veel geïnteresseerden en enkele gasten het AMOK meeting point. Hier slaan we onze tent op voor de komende tien dagen, hier wordt even thuis voor onze KAAP collega's. Maar ons huis is jouw huis. In verschillende ruimtes hebben kunstenaars Nazanin Fakoor, Yann Leguay, Mateo Luthy en Julian Sartorius een installatie ingericht waar je zelf op ontdekking kan. Van zeer beeldend (RAINBOW) tot een soundscape op gerecycleerd materiaal (Machines de Chambre #2).

Als de avond valt bij AMOK start de muziek. We mochten als opener Eva Van Deuren ontvangen, aka Orphan Fairytale. We kenden haar nog van DANSAND! en wisten dat ze een ongelooflijke match ging zijn in deze feeërieke locatie. Harp en elektro in een betoverend en vloeiend samenspel.

Op AMOK staat muziek centraal, en dat komt ook terug in de performances. De voorstelling 'My Body as a Commodity' van Anne-Laure Vandeputte - een avant-première - was daar de perfecte beschrijving van. Een emotionele rollercoaster van hot naar her. Blijkt dat je kapot lachen met een situatie op een flinterdunne lijn ligt met je kapot schamen. En Anne-Laure bewandelt deze lijn feilloos. Samen met Andrew Van Ostade had ze ons vanaf minuut 1 mee in haar verhaal, haar waarheid. Wie vanavond nog kan MOET deze voorstelling zéker meemaken.

Dat er bij KAAP niet wordt stilgezeten was duidelijk in deze parcours avond. Na het meeting point trokken we met z'n allen naar Dans Kapot. Niet om stilzittend te genieten van een dansvoorstelling, maar om samen met de dansers en muzikanten doorheen de turnzaal (en zelfs langs de kelders, douches en trappenhal) tot een spontaan dansfeestje uit te komen.

Na het dansen (en opnieuw wandelen naar het meeting point) was er tijd voor verstilling. De kapel leent zich namelijk perfect voor de quadrofonische zang van Younes Zarhoni. Hij stond al even op het verlanglijstje van curator Gerd Van Looy en AMOK was het ideale speelterrein.

Wie nog fut in de benen had mocht mee naar Maxime Denuc (we schrijven middernacht). In een strandstoel lekker uitgezakt mochten we genieten van zijn orgelspel. Niet de klassieke dramatische orgel waar we ons een gebochelde klokkenluider bij voorstellen, maar een soft techno spel met serieuze pijpen!

AMOK is goed begonnen. We genieten. Nog tot en met 5 oktober!