Waar inspiratie begint of eindigt is zelden duidelijk
Artistieke echo's zinderen na, kaatsen terug, soms zelfs verder in een andere richting en zo nu en dan worden ze geabsorbeerd. Als kunstencentrum zijn wij niet alleen nieuwsgierig naar de literatuur die onze gastschrijvers creëren, maar ook naar het artistieke proces.
In deze driedelige reeks, ECHOES, nodigen we telkens een schrijver uit, die op diens beurt een artiest uitnodigt die diens schrijfproces beïnvloed heeft. Wat eruit voortvloeit is mono-, multi- en interdisciplinair werk. In de intimistische setting van de Groenplaats gaan we in gesprek met onze artiesten, luisteren we samen naar hun literaire verhalen en muzikale akkoorden, en leggen we verrassende, nieuwe, artistieke samenwerkingen bloot.
We nodigen deze keer auteur Sanne Huysmans uit, die op haar beurt componist en pianist Hendrik Lasure uitnodigt.
Sanne bracht dit jaar haar roman Iemand moest het doen uit. Het is een ode aan de onopgemerkte mens. Zij die iedere dag opstaan, hun verantwoordelijkheid nemen en dienstbaar door het leven gaan. Zij die in de fictieve Kapelstraat wonen. In haar bewierookte stijl stelt Huysmans ons de vraag: Wat maakt een leven goed? Doen we er alles aan om nooit vergeten te worden of schuilt er schoonheid in de geruisloze passage van het alledaagse? We vroegen Sanne wie haar geïnspireerd heeft tijdens het schrijfproces. Ze vertrouwde ons toe dat de plaat Het Wiel van Lasure vaak opstond. Hendriks wondermooie kleinkunst echode in de schrijfkamer en een quote uit een van zijn liedjes staat ook vooraan in haar boek: ‘Huil voor mij, lieve moeder. Ik sluit me aan bij elk gebrek dat deze straat ooit heeft gekend’.
We gaan met Sanne en Hendrik in gesprek over het experiment en avontuur opzoeken in een creatieproces, en hoe hun werk zo een vorm krijgt die voor veel luisteraars en lezers begrijpbaar is.
